Układ miasta w dużej mierze decyduje o atmosferze i klimacie Lądka-Zdroju. Data powstania miasta określana jest na drugą połowę XIII w. Lądek budował się na rozstaju ważnych szlaków handlowych Solnej Drogi i Bursztynowego Szlaku. Już wtedy w okolicy istniały lecznicze źródła termalne i prymitywne urządzenia kąpielowe. Pierwszych naukowych badań wód termalnych dokonano w 1498 roku, a będąca w rękach namiestnika króla czeskiego – Jerzego z Podiedbradu osada zaczęła rozwijać się jako uzdrowisko. Do XVI wieku teren całej Ziemi Kłodzkiej pozostawał pod panowaniem czeskim, następnie przeszedł pod rządy habsburskie. Austria utraciła te tereny w 1740 r. na rzecz Prus, a później Niemiec. Dopiero po II wojnie światowej Ziemia Kłodzka, a wraz z nią Lądek-Zdrój, stała się integralną częścią Polski. Do dzisiaj zachował się historyczny układ urbanistyczny miasteczka, podzielonego wyraźnie na część miejską i część zdrojową, które łączy kilometrowa, biegnąca wzdłuż rzeki Białej Lądeckiej, ulica
T. Kościuszki.
Klimat starego rynku tworzą zabytkowe kamieniczki. Północna i zachodnia pierzeja to renesansowe podcienia z XVI w. oraz barokowe i rokokowe budowle XVII i XVIII w. Niestety, pozostałe domy spłonęły wraz z ówczesnym ratuszem w pożarze w 1739 roku.
Dość charakterystyczną kamienicą jest ta z nr 1, w której mieszkała rodzina Klahrów. Nad portalem wejściowym znajduje się płaskorzeźba Matki Boskiej dłuta Michała Klahra Starszego. Obok wejścia umieszczono tablicę upamiętniającą ważnego dla miasta i regionu artystę. W środku dziś mieści się Kawiarnia Artystyczna „Dom Klahra”, gdzie przy dobrej kawie lub herbacie zasmakujemy również odrobinę sztuki.
O tym, że lądecki Rynek sztuką stoi świadczy również Galeria Artystyczna prezentująca prace malarskie, rzeźbiarskie oraz rękodzieło artystyczne miejscowych twórców. W urokliwych kamieniczkach mieszczą się dziś głównie sklepy, ale jest również miejsce z dobrą gastronomią oraz teatr lalek, przeniesiony tu prosto z centrum Krakowa.
Na środku rynku stoi XIX-wieczny ratusz. Nad głównym wejściem do siedziby lokalnych władz znajduje się dawny herb Lądka – dwuogoniasty lew. Z wieży ratuszowej, codziennie o godzinie 12.00, rozlega się hejnał lądecki. Po lewej stronie ratusza wznosi się figura Trójcy Świętej, ostatnie dzieło wybitnego lądeckiego rzeźbiarza doby baroku – Michała Klahra, wzniesione w latach 1739-41, ufundowane jako wotum po wielkim pożarze w 1739 r. Po drugiej stronie ratusza napotykamy kamienny słup – to pochodzący z XVI w. pręgierz.